Bos op vroegere zeebodem
In gebieden waar de bodemkwaliteit laag is en waar weinig neerslag valt kan het lang duren voordat een bos hersteld is. Als de omstandigheden echter goed zijn kan een bos zich razendsnel ontwikkelen. Om dit te illustreren gingen we naar Flevoland. Slechts 65 jaar geleden hadden we op deze plek niet midden in het Hulkesteinse bos maar midden in de Zuiderzee gestaan!
De jongste bossen van Nederland
De meeste Nederlanders denken bij natuur in Flevoland gelijk aan de Oostvaardersplassen. Logisch, aangezien dit een zeer bijzonder stukje Nederlandse cultuur-natuur is, waar we met passie over kunnen discussiëren. Maar Flevoland heeft nog meer bijzondere natuur: De jongste bossen van Nederland en een van de grootste loofbossen van West-Europa [1].
De geschiedenis van Flevoland is uniek: het is het grootste inpolderingstraject ter wereld. Nieuw land dat ruimte moest bieden voor de agrarische sector en de bevolking van de overvolle Randstad [2]. Dit is terug te zien in de manieren waarop de bossen hier zijn aangelegd. In de Noordoostpolder werd voornamelijk voor landbouw minder geschikte (zand)grond gebruikt om bos aan te planten, en in Zuidelijk Flevoland is ook bos op rijke kleigrond aangeplant, waaronder het Horsterwold, om het zo aantrekkelijk mogelijk voor nieuwe bewoners te maken [1]. Inmiddels heeft de provincie ongeveer 17.000 hectare bos, en als je er rondloopt kun je makkelijk vergeten dat zelfs de grootste bomen jonger zijn dan 77 jaar. In 1944 is men begonnen met de aanleg van het Voorster- en Kuinderbos, waar - zonder behulp van drones of andere moderne technologieën - handmatig 150 kilometer aan greppels gegraven en honderdduizenden boompjes geplant zijn [3].
Snelle groeiers
De bomen in het bos waar we vandaag waren zijn zelfs nog jonger. Het Hulkesteinsebos en het naastgelegen Horsterwold vormen met hun 4.000 hectare aaneengesloten bos samen een van de grootste loofbossen van West-Europa. En dat in een land waar de bomendichtheid per inwoner relatief laag is in vergelijking met de rest van Europa. Dit loofbos is tussen 1973 en 1985 aangelegd en de bomen hier zijn dus niet eens 50 jaar oud [4]!
De snelheid waarmee dit bos zich ontwikkelt, heeft te maken met het voortdurende doel om een groot deel van het bos te benutten voor houtproductie. Het nieuwe land bood de mogelijkheid om te experimenteren en bij de aanleg van het Horsterwold is daarom ook een Populetum aangelegd. Hier zijn diverse populierklonen (stekken) geplant om inzicht te krijgen in welke cultivars het beste zouden groeien in de pas drooggelegde polders. Een aantal jaren geleden is het Populetum “gerenoveerd” en zijn nieuwe soorten aangeplant voor verder onderzoek en genenbewaring. Ditmaal niet alleen populieren maar ook wilgenklonen, die naar verwachting een betere resistentie tegen watermerkziekte hebben [5, 6].
Wil je zelf de ontwikkeling van een boompje van dichtbij zien? Kijk dan snel hier voor alle boompjes in ons assortiment, en laat ons via Instagram zien hoe snel ze groeien!
